همه کودکان بزرگ همه جوانها روزی پیر میشوند همه چیز در حال تغییر است آنها بخاطر نمی آورند روزهایی را که مادر وپدر  زحمت کشیدند واز جانشان مایه گذاشتند حالاکه آنها پیر وناتوان شده اند از ناتوانی تنهایی بیماری رنج میبرند با آنها کم حوصلگی میکنند عرصه زندگی رابرای آنهاتنگ میکنند روی سخنم با آنهاست که تنها دنبال خواسته های  خودهستند وراضی نمیشوند حتی هفته ا ی چند ساعت را برای رسیدگی بوالدینشان بگذارند امروزه یک شکافی در این بین پیداشده که جای تاسف دارد نسل میانی مادر وپدر جوان امروزی دارد دوتا اشتباه را مرتکب میشود همه چیزش شده کار وتمتع طلبی مادی از طرفی فرزندان نوجوان خودرا  درعین بلوغ رها کرده واز طرفی والدین خود را بدست فراموشی سپرده است حال سرنوشتی که دارد برای خود تنظیم میکند چقدر با قانون حیات اوسازگار است وچگونه دریافتی از عمل کرد خود کسب خواهد نمودخدا میداندپدر مادری که درگذشت با تمام وجود اورا پرورش دادند وبه حد کمال رساندند مورد بی مهری اوشدهاند وفرزندانی که تشنه محبت عواطف روانی روحی اوهستند موردبی توجهی قرار داده است وقتی با آنان ارتباط میگیری که متوجه اشان کنی میگویند او بچه شده بهانه گیر شده کج خلقی میکند ما را خسته میکند وقتش را نداریم ووقتی در مورد فرزندشان صحبت میکنی میگویند نقصیر خودش هست مارا نمیفهمد نمیداند برایش جان میکنیم لجباز وخیره سر است درحالیکه این خود آنها هستند که توجیح گرخوبی برای اشتباهات خود هستنداینان نیاموخته اند  که با هر دستی بدهند با همان دست پس میگیرند پناه برخدا 

اثر صدیقه اژه ای                                                                                     مدیر وبلاگ تسنیم