چهارده روز است در راهم مسیری  طولانی را  باید طی  کنم گاهی کولبارم را برزمین میگذارم تا کمی خستگی از تن برون کنم دراین سفر همه امکانات موجودرا باخود دارم  کولبارم سنگین است گاهی برای حمل آن پشتم خم میشودوقدرت قدمهایم را میگیرد باید از بسیاری از آنها چشم بپوشم  تا کولبارم سبک تر شود یک ترس موهوم مرا رنج میدهد شاید این به کارت آید وآن اما نه این سفر با همه سفرها تفاوت دارد در این سفر ابزار تودل تو وباور تو  است ومهمترین ابزارارده محکم وایمان متبلور است نمیتوانی بدون آنها قدمی بر داری تصمیم خود را جدی گرفتم وهمه آن چیزها که مرا بخود مشغول میداشت ومرا تامین کرد از خود جدا کردم با یک برنامه ریزی نو محدودیتهایی را که باید رعایت کنم وتعریفی که ازین سفر داشته باشم برایم مهم شد در این سفر من آدم منظمی باید باشم وقت شناس هوشمند ودارای انگیزه وعشق به نشانه ها توجه کنم پرتگاهها را بشناسم طبق برنامه به پیش بروم نه طبق امیال نفسانی خود  . حدود را بشناسم رعایت کنم با هرکس روبرومیشوم از رفتار تا کدار وداد ستد وغیره حواسم باشد براعضاء جوارح خود کنترل داشته باشم زبانم نگاهم واین میسر نبود مگر این که روی خودم ومعرفت شناختم از خو د.هستی وجامعه افزون گردانم من کجا هستم برای چه وچه کس مر ادعوت کرده است بدینجهت کوشش کردم تابا هر قدم سبکبال سفرکنم وگرنه می مانم از کنار برکه های خنک گوارا عبور کردم بدون این که لبی تر کنم مناظرفراوانی را مشاهده کردم اما گذاشتم وگذر کردم گاهی بخودم نهیب زدم حرکت کن  به راهم ادادمه دادم خورشید همچون کوره آتشفشان برجسم جانم می تابید ومن در نیمه روز گر . میگرفتم در میان این گر گرفتن دوربین عکاسی ذهنم فعالانه عکس میگرفت هرچه میخواستم در اختیارم بود اما من از آن استفاده نمیکردم همسفر من همه جا دستم را میگرفت  گاهی خستگی وعطش اما همسفر من میگفت تشنگی را تجربه کن او به من میگفت عمر سفر کوتاه است تو باید به دستاورد آن بیشتر توجه کنی به صدای زنگ کاروان گوش بسپار تا آرام بگیری .صدای زنگ کاروان بیدارم میکرد ومیدیدم همه مردم در حال رفتن هستند کسی از کسی چیزی نمی پرسید در این سفر من هرچه دلتنگی بود فروگذاشتم از بخل حسرت هوس نفسانی خودم رامبرا کردم باگذشت هر روز گندمی را در در زمین میکاشتم وبه آن آب میدادم در چشمه سار نماز خود را شستشو میدادم با عطر صلوات خودم را معطر می نمودم ودر بین راه دست هر افتاده را گرفتم ودستاوردی بسیار با ارزش که دعای خیر مردم ولبخند آنان بود را دریافت نمودم دعای خیر مردم خوب وبا وفا مردمی که دوستشان دارم  در این سفرکولبارم را که پر از محبت وعشق بود هزینه کردم ونوشتم خدایا نشانم بده راه نیکی خیرعطا کن براین بنده دریای حلم  دراین سفر من از ظلمت این عالم به سوی نور پناه می جستم وهمسفر من ایمان من بود  وبگذریم که چه عجایب دیدم وچه مرامها ومن براهم ادامه دادم تا روز آخرو گزارشهای بعدی موفق باشید

اثرصدیقه اژ ه ای 

                               مدیر وبلاگ تسنیم

همه مردم به بیماریهای جسمانی اهمیت میدهند دکتر میروند دارو مصرف میکنند وبرای درمان علاقه مند هستندنزد حاذق ترین طبیبان بروند برای این که درد خود را باور کرده اند

اما برای بیماریهای روانی وذهنی خود به دنبال درمان نمیروند بلکه به آن اهمیت نمیدهند بیماریهایی که زندگی را برای خود آنان وهم اطرافیان تیره وتار میکند.ترجیح میدهند رنج ببرند وبه روانپزشک ومشاور مراجعه نکنند

این نوع نگاه سبب شده که بسیاری از خانواده ها دچار آسیب جدی قرار گیرند وانان نیز که سالم هستند در اثر مواجهه با چنین افرادی دچار گرفتاری وعواقب سوئ رفتار گردند

امروزه بسیاری از مردم دچار اختلالات روان پریشی شده اند بخاطر بی توجهی وفقدان آگاهی لازم در این زمینه در حالی که با مراجعه به روانشناس وشرکت در جلسات مشاوره واستفاده دارو میتوانند سلامت روان خود را بدست آورند

                    اثر صدیقه اژه ای     مدیر وبلاگ تسنیم

من وتو چقدر تلاش میکنیم . تا در عرصه های کاری علمی اجتماعی و...موفق باشیم وچقدر تمرین وممارست داریم یا نه .چقدر فرصت ها را از دست میدهیم وخودمان را دست شرایط می سپاریم وهیچ کاری نمی کنیم اگر با انسانهای موفق مصاحبه کنید وعلت موفقیت را بپرسی به یقین متوجه خواهی شد که انان از تمام فرصت ها خوب استفاده کرده واز زحمت خستگی ریسک کردن ابایی نداشته اند اگر افتخاری بدست اورده حاصل زحمات وکوشش بی دریغاشان بوده است چنین افرادی با قدرت اراده واگاهی کسب مهارت توانسته اند برتمام ناتوانیهای جسمی وذهنی فایق آیند وباید بخاطر همین به انان تبریک گفت واز اراده انان الگو گرفت چرا ؟که خواستن توانستن است

در پایان برای همه افتخار آفرینان وطنمان دعا میکنیم ودست مریزاد میگوییم خدایا پرچم اقتدار توحیدی خودت را بدست فرزندان شیعه مسلمان  ایران بربلندای جهان به اهتزاز در آور  آمین

                                                     صدیقه اژ ه ای

                                                                   مدیر وبلاگ تسنیم

 اگر تمام نوشتهای مرا از سه کتابم وده ها مقاله ودلنوشته از کودکی نوجوانی غیره سطر سطر مطالعه کنی یک سطر از نا امیدی یاس در آن پیدا نمیکنی از وقتی خیلی کوچک بودم مادرم را از دست دادم وهزاران مشکل دیگر دلشکسته وغیره ولی همیشه یک نور یک عشق در وجودم مثل کبوتر پر پر میزدومرا باخودش به زیبا ترین مناظر میبرد تا جایی که روح من همیشه میان اشک ولبخند جای خودش را باز میکرد وآنوقت قسمتهای ظلمانی ذهنم از نور پر میشد ومی دیدم چه کسانی با دیدن این نور خودشون را از ظلمت عالم بیرون کشیدند ودارند دنبال صدای پای قلب من می آیند

من دختر این خاکم  از  هر کجا ی عالم عبور کنم بذر شایستگی در آن می افشانم     من دختر این خاکم   پرچم ایران را بربلندترین جایگاه به احتزار در می آورم

پیام آور عفاف حیا هستم شایستگی را در خرد ودانش کمال انسانی اخلاق الهی محمدی میدانم

از دختران جهان زنان میخواهم خود را از بردگی کالا سودجویی فرصت طلبان برهانند من دختر سرزمین شاهدان شجاعان عالمم آی مردان عالم زن کالا نیست بهره کشی از زن ممنوع زن مادر است همسر خواهر دختر فرهنگ باغبان نسل شماست باغبان را وباغ را به خار وخس نسوزانید دود آن درچشمتان میرود وآی ای دختر ایران زمین ای گوهر عفاف نجابت استقامت صبر بصیرت بیدار مبادا که تو را بجای کلا ووسیله سود جویی نابخردان سودا گر به بیگاری بکشند بیدار

     اثر صدیقه اژ ه ای                     مدیر وبلاگ تسنیم