راستش برای اولین باره که دارم این را مطرح میکنم از چند سال پیش تا حالا به بروبچه های منتظر میگفتم بچه ها باید یک کاری بکنیم که

 واقعا از منتظران به حساب بیایم نه از دروغگو ها از کسانی که هیچ زحمتی نمیکشند فقط شعار میدن آنسال چند روزمانده به جشنهای نیمه

شعبان بود بچه گفتند خوب چراغانی میکنیم شربت وشیرینی میدیم نذری میپزیم هر کدام یک طرحی دادند اون هم با عشق وعلاقه یکی گفت

 به اندازه سن آقا مون شمع روشن میکنیم یکی گفت دل بینوایان را با بسته های خوراکی شاد میکنیم یکی گفت شب را تو مسجد سپری

میکنیم به دعا ونیایش برای ظهور. منم گفتم اما .بچه ها.گفتن اما که چه.گفتم سعی میکنیم خودمون را با رفتار کردار ونیت شایسته آماده کنیم

مثال سعی کنیم دروغ نگوییم نماز اول وقت بخونیم به همنوعانما ن در هرکجای عالم که هستیم کمک کنیم در برابرتبعیض وظلم کوتاه نیاییم

احقاق حق کنیم وحق کسی را پایمال نکنیم از حق الناس دوری کنیم محبت ومودت به والدین نزدیکان داشته باشیم و.....

روزی دورکعت نماز برای سلامتی وفرج آقا بخوانیم نافله وتعقیبات ونماز شب روزه قرضی ونذری حج وجهاد اکبر وهزاران هزار نکته دیگر درقامت

یک مسلمان واقعی باشیم واگر همه دنیا خراب شدند ما برنگ آنان در نیاییم اگر مسخره امان کردند مارک املی برما زدند نهراسیم و..از آنزمان

 به بعد بچه ها براستی تغییر کردند هرچند آهسته وآرام

وحالا که همه ما منتظریم اگر آقا انشالله ظهور کنند آیا اعمال وکردار ما مورد قبولشان هست یانه واین حرف تازه من است که هرکدام روی

 خودمان کار کنیم زحمت بکشیم وقول عمل وکردارمان را امام زمانی کنیم

                                                                                                                         اثر مدیر وبلاگ         تسنیم